dag 94 : zoekwerk

 Zo, ik ben terug helemaal alleen op stap, niet dat ik geen wandelmaatje of wandelmaatjes vind, er lopen er genoeg, zelfs te veel rond waar ik me kan bij aansluiten, maar op dit moment heb ik het niet nodig, ik geniet van de stilte, van de eenzaamheid, leg ook dagelijks afstanden van om en bij de 40 km af, nog steeds met die bult van 15 kg op mijn rug. Waar ik wel mijn buik van vol heb is het steeds zoeken naar overnachting, altijd hetzelfde, complet, en meestal dan nog van die caminotoeristen die maar een weekje meedraaien in het circuit maar wel hun slaapplaatsen al weken op voorhand reserveren, of fietstoeristen, al even erg. Vooruit, niet te zwartgallig worden, helpt ten eerste niets en het past gewoon niet bij mijn levensfilosofie.  Ik kan alleen maar zeggen, doe de camino del norte niet in het hoogseizoen, het is van Knokke naar Blankenberge lopen, massa's dagjesmensen en natuurlijk gun ik iedereen zijn vakantie, maar als pelgrim zou je ook van de rust moeten kunnen genieten, en juist dat is niet evident. 

I'm going to kill this camino, and this as soon as possible, ik heb ervan genoten, het gevoel dat ik het beste gehad heb, overheerst. Ik heb gelachen, gevloekt, gezweet, enkele prachtige mensen ontmoet, verhalen gedeeld, afspraken voor de toekomst gemaakt, oplossingen gezocht, gevonden of niet. Het was mooi en wil het niet verbrod zien door een zielig lange doodstrijd. 

Ondertussen is Cantabria zich aan het omruilen voor Asturias, een ganse dag zicht op de Picos de Europa, prachtige skyline dominerend aan de horizon, nog een dag of drie blijven ze mijn einder domineren, voor ik afslaag naar de camino primitivo, waar zich weer zwaarder klimwerk aanbiedt, maar we hebben bewezen dat we dat aankunnen. 

Nog een ding : Soes, ik weet dat je dit leest, ik mis je hier, we waren een prachtig team, en by the way, het eten hier vandaag was geweldig,  maar zielig eenzaam.