dag 92 : Santander

 Ja, goed geslapen op de slaapzaal in Guemes heb ik wel, maar ik begin er te oud voor te worden, het leek wel een jeugdkamp. Met wel honderd, de meesten tussen de twintig en de dertig aan een lange tafel, allen nog heel enthousiast, want hun avontuur is nog maar enkele dagen bezig. Het concept was goed maar te betuttelend voor een man van 65. Ik wil 's avonds rustig een pint of een glas wijn kunnen drinken, als ik dat wil en dat kon daar niet. Ze hebben wel respect die jongeren en. willen meer weten over mijn tocht. Samen met Kevin, de Duitser die ik al in Frankrijk dikwijls kruiste op zijn camino, ben ik veruit het langst onderweg.

Het was geen lange tocht vandaag, vooral langs de kustlijn, met mooie uitzichten vanaf de kliffen, soms over het strand, wat niet echt uitnodigt voor een wandeltocht, de boottocht over de baai van Santander, ook hier was een blues festival, hop weer meedansend, opgaand in de muziek die over de baai wegdreef. We kwamen weer een groep pelgrims tegen, waaronder Pietro uit Milaan, die geen onderdak vonden in Santander, op weg naar het politiekantoor voor een oplossing. 

In de namiddag hebben we wat door de straten gezworven en gedoold, wat tapas, een tinto de verrano, een bezoek aan de kathedraal, mooi, gezellig, met toch wel een drukkend gevoel van ons nakend afscheid, Soes en ik, zij morgen met de flixbus naar Parijs, en  de trein naar Berlijn, ze wil niet vliegen uit principe, de ecologische footprint weet je wel, het siert haar, en ik die er morgen weer een lap op wil geven, we gaan voor de 40 km naar Santillana del mar. We ontbijten morgen nog samen, wellicht een knuffel, maar ik weet dat we elkaar terug zien en zij weet dat ook, een vriendin voor het leven.