dag 91: het kort af

 en dan bedoel ik niet mijn camino, maar die van Soes, je geraakt een beetje op elkaar ingespeeld en dan moet het stoppen, zij terug aan het werk als directrice van een grote kinderopvang in Berlijn. Morgen vertrekken we vroeg zodat we nog een lange namiddag in Santander hebben, wat shoppen, wat terrasjes. De afspraken voor de toekomst zijn al gepland. Els en ik worden in Berlijn verwacht, zij met de kleindochter Aurelia in Mojacar, wellicht tijdens de herfstvakantie, we zien wel. 

Vandaag korte tocht, morgen ook, naar Santander, langs de kust, oversteek met de boot. Vandaag een oude bekende terug gezien, der Kevin aus Deutschland, slaapt in dezelfde albergue als ik, en moet hem vandaag te vriend houden, hij heeft tequila bij en in de diep katholieke herberg waar we nu zitten is geen bier te verkrijgen, ik krijg hier haast het gevoel in een of andere sekte beland te zijn, ook de mensen die hier werken, soms op het hippy-achtige af. waarschijnlijk wacht ons hier ook nog een gebed voor en na het eten met erbij horend je verhaal waarom je op de camino zit. Shit. Wat moeten we ze nu opsolferen, het gaat hun niets aan waarom ik dat doe. Ik heb wel genoten van ons bezoek aan het Romaanse kerkje onderweg en denk daar wel een deeltje van de puzzel opgelost te hebben van , waarom doe ik dit. Ik heb heel fijne mensen ontmoet, door prachtige natuur gelopen, eenzaamheid gekend, veel gedeeld met anderen, dat op zich was het al waard om te vertrekken. 









Voor morgen gaat het een probleem worden, slapen te vinden, het is verschrikkelijk druk, de albergues zitten vol, Soes wil echt een rustige nacht omdat ze zondag op de flixbus naar Parijs. 

Reacties

  1. Els5 augustus 2022 om 20:35

    Soes geniet nog van je laatste avond. Die kan niet meer stuk, dat zie ik van hier, nu ik daarstraks getuige mocht zijn van het blije weerzien met Kevin en zijn compagnon... ik wens je een behouden thuisreis en een zeer leuk weerzien van je kleindochter. Tot gauw.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Anoniem7 augustus 2022 om 08:44

      Danke Dir, liebe Els!! Ich freue mich, Dich hoffentlich ganz bald kennenzulernen.
      Und ich danke Dir, lieber Stan, dass Du mir über die Tage des gemeinsamen Gehens ein so guter und liebevoller Freund geworden bist!!
      Liebe Grüße Soes

      Verwijderen
    2. santiagostan7 augustus 2022 om 22:12

      Soes, ich muss weinen bei dieser ganz schone reaction

      Verwijderen
  2. Anoniem7 augustus 2022 om 11:20

    SWA : Tears in my eyes now, leb wohl liebe Soes, Du hättet das Vergnügen einer meiner beste Freunden zu begegnen. Ich hoffe Du häst Erinnerungen fürs Leben gesammelt. Hoffe Du komst einm

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. santiagostan7 augustus 2022 om 22:18

      Swa, eind oktober zal je deze geweldige vrouw ontmoeten in Mojacar

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Afbeelding
  mijn doel  Santiago de Compostella A l jaren ben ik er mee bezig : het eerste wat ik doe als ik mijn pensioen ben, dan vertrek ik, en niet zomaar vertrekken, ik wil te voet van bij mij thuis naar Compostella wandelen. Nu moet ik, ik kan niet meer terug, ik heb tegen Jan en alleman zitten uitbazuinen dat dit mijn magnum opus wordt.  Drie tot vijf maanden stappen, neen een tijd plak ik er niet op, weg van huis, ik heb alle tijd.  Ik ga ze missen, geweldig missen, mijn kinderen en kleinkinderen, mijn vriendin Els, maar de lokroep van het avontuur is te groot. Waarom, vraag je. Waarom niet! Oude mannen, zoals ik, hebben ook een uitdaging nodig, dat houdt hen levendig, dat doet hen dromen. Ik wil een periode in mijn leven afsluiten en met een propere, nieuwe lei, een ander hoofdstuk openen.  Tandarts af, de gelukkige gepensioneerde komt eraan.  Ik ken mezelf, als ik er op deze manier geen streep onder trek dan ben ik binnen vijf jaar nog gaatjes aan het vullen...
Meer lezen

dag 111 :🍻🥂🍷🥃🏁

Afbeelding
 Wir haben es geschaft. Mijn excuses voor de late aankomstblog, er zijn vele excuses voor, emoties, afscheid van vrienden, en vooral veel dorst. De laatste etappe, een twintig kilometer heb ik samen met Myriam afgelegd, het moet gevoeld hebben als het criterium op de Champs Elysees de laatste Tourdag, voor de show, de champagne staat al klaar. De aankomst, de traantjes, het viel allemaal nog al mee. Gewoon in de armen van uw lief. In de armen vallen van iedereen die je daar kent. Overgoten worden met water door Pauli, omdat ze geen champagne hadden konden  vinden. Aanschuiven in de rij, een half uur om je Compostela te ontvangen, nee je moet er nog voor betalen ook. Ik heb woord gehouden en heb hem geweigerd, openvallende mond aan de andere kant van de desk,zij nog eens mijn Credencial bekijken, ongelovig het hoofd schudden, neen mevrouw, ik hoef hem niet. Alleen de aankomststempel in mijn credencial aub. Ik heb deze tocht voor mezelf gemaakt, niet voor een stukje papier....
Meer lezen