dag 90 : de zee in

 Tentje opgebroken deze morgen, ingepakt ook, heb ik Soes laten doen, doet dat heel keurig, zoals mijn Els, en vooral genoten van de arend die 20 meter boven onze hoofden van zijn vrijheid genoot, zwevend langs de kliffen, goddelijk spectakel. Ons ontbijt in de eerste bar die we tegenkwamen, in de tweede die we binnengingen was er al een tinto de verrano bij, in de derde kon ik niet buiten een cerveza. Ergens nog een overzetboot genomen en Pietro, een Italiaan uit Milaan even op sleeptouw genomen.  Op een vrij verlaten strand dat deel uitmaakte van de camino werd het Soes te machtig, ze moest de zee in en zo zijn we beladen met wat overlast aan zand in ons hotelletje in Noja aangekomen. Ik wou een rustige nacht en Soes wou dat ook, dus nog snel wat kamers gevonden, uitgebreid wat tapas para compartir gaan verorberen en mijn bedje in, potverdorie mijn blog nog en daar ben ik nu mee bezig maar de oogjes vallen toe, Slaap wel. 















Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Afbeelding
  mijn doel  Santiago de Compostella A l jaren ben ik er mee bezig : het eerste wat ik doe als ik mijn pensioen ben, dan vertrek ik, en niet zomaar vertrekken, ik wil te voet van bij mij thuis naar Compostella wandelen. Nu moet ik, ik kan niet meer terug, ik heb tegen Jan en alleman zitten uitbazuinen dat dit mijn magnum opus wordt.  Drie tot vijf maanden stappen, neen een tijd plak ik er niet op, weg van huis, ik heb alle tijd.  Ik ga ze missen, geweldig missen, mijn kinderen en kleinkinderen, mijn vriendin Els, maar de lokroep van het avontuur is te groot. Waarom, vraag je. Waarom niet! Oude mannen, zoals ik, hebben ook een uitdaging nodig, dat houdt hen levendig, dat doet hen dromen. Ik wil een periode in mijn leven afsluiten en met een propere, nieuwe lei, een ander hoofdstuk openen.  Tandarts af, de gelukkige gepensioneerde komt eraan.  Ik ken mezelf, als ik er op deze manier geen streep onder trek dan ben ik binnen vijf jaar nog gaatjes aan het vullen...
Meer lezen

dag 111 :🍻🥂🍷🥃🏁

Afbeelding
 Wir haben es geschaft. Mijn excuses voor de late aankomstblog, er zijn vele excuses voor, emoties, afscheid van vrienden, en vooral veel dorst. De laatste etappe, een twintig kilometer heb ik samen met Myriam afgelegd, het moet gevoeld hebben als het criterium op de Champs Elysees de laatste Tourdag, voor de show, de champagne staat al klaar. De aankomst, de traantjes, het viel allemaal nog al mee. Gewoon in de armen van uw lief. In de armen vallen van iedereen die je daar kent. Overgoten worden met water door Pauli, omdat ze geen champagne hadden konden  vinden. Aanschuiven in de rij, een half uur om je Compostela te ontvangen, nee je moet er nog voor betalen ook. Ik heb woord gehouden en heb hem geweigerd, openvallende mond aan de andere kant van de desk,zij nog eens mijn Credencial bekijken, ongelovig het hoofd schudden, neen mevrouw, ik hoef hem niet. Alleen de aankomststempel in mijn credencial aub. Ik heb deze tocht voor mezelf gemaakt, niet voor een stukje papier....
Meer lezen