dag 101 : 😇ik heb een bed😇

 Niet te geloven, na mijn nachtje in de tent, bij de eerste albergue die ik aandeed had ik prijs, het laatste bed dat er was en ik werd nog als een koning behandeld ook, toen hij mijn ondertussen rijkgevulde credencial zag. Voor morgen ziet het er hopeloos uit. Iedereen is aan het proberen te reserveren en alles zit vol. Vooruit, terug mijn tent en als protest zet ik ze nog in het midden van het dorp neer. Ik blijf weigeren te reserveren. Koppig als altijd. En met de regen die ze geven vanaf morgen, geen prettig vooruitzicht, nat aankomen, geen slaapplaats vinden, de tent opzetten of onder een afdak slapen, maar zorgen voor morgen komen steeds een dag te vroeg. Eerst zien dat we in dit godvergeten oord wat kunnen te eten vinden. 

 

Deze albergue-uitbater vond het zelfs een hele eer zijn stempel te mogen zetten in mijn boekje, ik kreeg de enige eenspersoonskamer die hij had, en een andere stempel die aanduidt dat ik voorkeur verdien in andere herbergen, iets wat ik helemaal niet wil. 

Voor de rest weinig nieuws uit Asturias, een wat zwaardere etappe met dik over de duizend hoogtemeters, Sebastiaan die hier ook logeert en een nieuw koppel ontmoet, hij een Ier, zeker vijftiger, met een jonge freule uit Leipzig, ze hadden elkaar op een vorige camino ontmoet en besloten hun avontuur dit jaar samen verder te zetten, beiden zagen er heel gelukkig uit. Een van de weinigen waarvan ik weet dat ze niets reserveren , ook met een tentje als back-up.