dag 100 : fiesta

 niks fiesta, het broebelt mijn oren uit om nog eens geweldig negatief te zijn vandaag, geweldig negatief over een volk waar ik, ik zou het anders willen, gewoonweg niets positief kan over zeggen, de Italianen. Solidariteit met degenen die niet hunner zijn kennen ze niet, altijd op de voorste rij om een zinkend schip te verlaten, het lijken wel Belgische politiekers. Er lopen er hier massa's van rond op de primitivo, no me gusto. Een gefakete lach, het mes klaar achter je rug. En deze pelgrims for a week, hebben al van maanden op voorhand alles gereserveerd, zodat de koppige schrijver van deze blog, die absoluut weigert mee te gaan in dit spelletje, het is gewoon niet de spirit van de camino, willens nillens zijn tentje heeft moeten opzetten bij een herbergier die dit evenzeer wansmakelijk vindt, maar niet anders kan dan meedraaien in dit circus. Toch iets positief, de sidra waar ik nu deftig aan begonnen ben, smaakt naar meer, en ... geen gesnurk vandaag in een dortoir, geen zweetvoeten van anderen, over de mijne hier geen woord, open frisse lucht wordt mijn deel. Ik vrees alleen een beetje voor mijn Els die de finisterra wil meelopen, liefje, breng die browning gp eens mee om plaats te maken op de camino. Grapje. Bij deze, mijn excuses aan alle goeddenkende Italianen, ja die zijn er ook, ook in mijn steeds ruimer wordende vriendenkring. Ciao Italia. 

Het zwerversleventje trekt me aan, weg van alle formaliteiten, ik heb natuurlijk gemakkelijk praten met wat Euro's achter de hand, maar de vrijheid die je beleeft is gewoonweg niet betaalbaar. Niet weten welke dag het is, niet weten waar je morgen gaat slapen, geen mails lezen, zeker geen waar FOD aan voorafgaat, gewoon stappen, een liedje neurien, eens mooi lachen naar een schoon wijf dat passeert, als een heer mijn hoed afnemend, een sierlijke buiging makend, je krijgt ze soms aan het lachen. Dat heet dan gelukkig zijn, Ann Christy. Ik heb op dit ogenblik ook geen behoefte aan gezelschap, ik amuseer me gewoon kijkend naar die Italianen die hun eerste dag aan het afzien zijn, waarschijnlijk zijn het er morgen al een deel minder, en overmorgen nog meer, en daarna nog meer, zodat ze binnen enkele dagen allemaal terug in hun toch wel mooie Italie zijn.