dag 68 : armagnac (X2)

 Mijn stoutste verwachtingen werden gisteren avond met brio ingewilligd door Alain, de armagnacstoker van de Ferme de Tollet (ook Taulet gespeld) te Larresingle, hoewel sterke drank drinken niet direkt mijn sterskste punt is. Om half acht werden we, en dat zijn, Josee de Candese, waar nogal wat werk aan is, Ziggy uit Stuttgart, die als hij de Camino moet uitwandelen op zijn vetreserves waarschijnlijk het einde van de volgende etappe niet haalt, Manuela uit Mannheim, een vrouw met grote voordelen en met wie ik liever niet in de boksring zou moeten verschijnen, en mezelf waar van ons gevieren nog het meeste mis mee is, verwacht op de apero in de wijnschuur van Alain, die ook nog enkele vrienden had uitgenodigd. Iedereen kreeg een groot wijnglas, behalve, wij pelgrims, wij kregen een borrelglaasje omdat Alain blijkbaar al heel wat meegemaakt heeft met dronken pelgrims. Alles volgde elkaar snel op, zelfgemaakte aperitieven, wijnen en natuurlijk de Armagnac zelf. Devrouwen haakten snel af bij dit ritme, maar magere Ziggy bleef tot mijn verwondering het inschenktempo goed te kunnen verteren. Alain zijn werkruimte was waarschijnlijk nog zoals twee eeuwen geleden na de koolstofdatering van de aanwezige spinnenkoppen. Zijn produkten echter goddelijk. 

Na de apero had Martine, zijn vrouw een enorme stoofpot met kip klaargemaakt, gastronomische boerenkost, alles begeleid met zijn zelfgemaakte wijnen en als toetje een zelfgemaakte cake waar iedereen een ferme scheut van zijn beste stooksel overgegoten kreeg, alles biologisch, geen sulfiet, van oude wijnstokken, 53° alcohol. Na dit festijn bleven de flessen op tafel staan en werd er nog goed bijgeschonken. Alain had ons beloofd dat we deze nacht goed gingen slapen en dat we 's morgens geen koppijn zouden hebben, en hij had op beide punten gelijk. Ik heb ook het verschil duidelijk kunnen merken de professional, die Alain was, en de derderangs amateur die ik ben, hij dronk iedere keer een vol wijnglas van zijn stooksel tegen ons jeneverglaasje. Blijkbaar doet hij dat alle dagen, oefening baart kunst. 

Voor de rest vroeg vertrokken vanmorgen, 6.00u. In het begin zijn we nog over een duizendjarige brug gestapt, die als een van de 71 andere curiositeiten langs alle caminos, opgenomen als werelderfgoed. Het doet je wel wat als je weet dat hier al zo lang pelgrims over stappen. Eindigen deden we in Eauze , waar ik alleen in een prachtig nieuwe en moderne gite slaap (chez Nadine) die met het avondeten klaar staat. Ik moet ophangen. Tot morgen.