dag 82 : good company
Vanmorgen wakker geschoten om 4.30 in de dortoir van onze hostal, mijn rommel stilletjes bijeengepakt, vooral die plastiek zakjes die je bij hebt maken verschrikkelijk lawaai, en ermee naar de living vertrokken. Overal ging de ronde onder de caminogangers dat een slaapplaats bemachtigen in Deba, ons eindstation van vandaag hartstikke moeilijk zou worden , dus de Stan op zoek naar surogaatoplossingen en gevonden bij airbnb, met zijn 70 € wel duur als je gewoon bent aan 20 € aan een bed te geraken, maar misschien kon ik het tweede bed op de kamer wel aan iemand anders verpatsen, slecht gedacht natuurlijk want al die onheilsberichten over slaapplaatstekort bleken van elke realiteitszin ontdaan te zijn. Maar het resultaat is dat ik nu op een perfekte eenspersoonskamer met ligbad en subliem zeezicht lig te genieten van een glaasje wijn dat ik in de bar op de kop heb kunnen tikken. De camino del norte waar ik nu op zit mag je niet onderschatten, de dagelijkse hoogtemeters behalen het niveau van mijn tochten door de Correze en de Creuse. Klimmen, dalen, wat soms nog moeilijker is. klimmen, dalen om dan weer te klimmen, en zo krijg ik mijn regels ook gevuld.
Onderweg leuk gezelschap opgeraapt, Suzanne uit Berlijn en Carrie uit Birmingham maar wonende in Keulen. Het klikt. Ik had geen zin om me nog te binden aan vast wandelgezelschap, maar met deze twee zie ik het tenminste toch voor enkele dagen wel zitten. Ik moet wel wat aan wandelsnelheid inboeten, maar van de andere kant moet ik me voorlopig niets meer aantrekken van waar gaan we eten of waar gaan we slapen want dat regelen deze twee schatjes wel. Ook Eric, mijn Franse maat van enkele dagen terug gevonden, siesta houdend onder een boom. 'He you there, are you realy dead?', tot. ik zijn kopje zag verschijnen, den Eric verdomme, het zijn ook alleen de anciens van de camino die je zo onbezonnen onder een boom kunt vinden. De groentjes, en dat zijn ze hier bijna nog allemaal, en je kan ze gemakkelijk herkennen omdat ze nog welgekleed en fris gewassen zijn, meestal nog niet onfris ruikend zoals wij, ga je niet slapend in een graskant kunnen verschalken. Het is tijd om te gaan eten, salu en de kost.
Geen berg te hoog geen tocht te ver .Constant die red het wel. Soms met afzien tijdens die zware dagen maar deze pelgrim hoor je niet vaak klagen. Als ik zo de foto's zie van de Camino de norte is het toch wel een goeie keuze geweest. Amai zo schoon. En zo als ik kan volgen zal je zeker al een heel dik boekje hebben met al de adressen van je medestappers.Fijn om zoveel nationaliteiten tegen te komen op uw tochten. Verder wens ik je nog leuke dagen en aangename verassingen toe. Dat gaat vast een hele dikke boek worden die je moet gaan schrijven. Maar ook dat kan de Stanne wel. Grtjs en hou vol iedere dag is weer korter bij uw doel.
BeantwoordenVerwijderenSWA: Stan, ik ben echt jaloers dat ik je niet kan zien op je tocht. De oorspronkelijk geplande ontmoeting in IRUN mag te hoog gegrepen. Als ik besef dat ik uit de motorclub gegaan ben omdat 200 km en meer in de bergen, boven mijn petje gegroeid was. Dan wa
BeantwoordenVerwijderenSWA: vervolg van onderbroken boodschap: ... Dan was het pure onzin om als gemiddelde zeventiger een rit aan te vatten van meer dan 1000 km. Hetzelfde geldt voor mijn maat Eddy. We volgen je avonturen dagelijks en kijken er naar uit je weer te zien in Mojàcar. Stap ze Stan.
Verwijderenalle begrip Swa. Zet de pinten al maar klaar, ik kom eraan
Verwijderen