dag 80 : lange tocht

 Vandaag er tegen aan gegaan, bijna de 35. Bij dageraad de tent uit, nog even gebabbeld met een jonge Fransman die net de GR-10 gedaan had, de route over de pyreneentoppen van de Middellandse zee tot Hendaye, verschrikkelijk zwaar, maar het brengt me op ideeen. Weg uit Frankrijk vandaag. Direkt totaal anders, gedaan met de Franse rommel, modernere gebouwen, nette industrieterreinen. In Irun was om half negen de fanfare al aan het trompetteren in de straten, neen het was niet mijn ontvangstcommitee, zou te mooi geweest zijn. Na een twaalftal km over de Jaizkibel belandde ik in het prachtig mooie haventje Pasal Donibane, huizen in alle kleurtjes met aan iedere gevel talrijke vlaggen ten voordele van de nog gevangen zittende ETA-militanten. Ik kon het niet laten en bestelde een tip top in orde zijnde vissoep, gedaan met het meestal smakeloze franse, wat zij een maaltijd noemen. De oversteek van de haven met de boot gedaan en de laatste loodjes naar San Sebastian, of Donostia. De vergezichten vanop de kust waren goddelijk, neen Spanje bevalt me direkt na het soms troosteloze, archaische en vaak ook vuile Frankrijk, ik hoop dat ik mijn mening binnen enkele dagen niet moet herzien. Hier lig ik nu in een dortoir met 5 jonge Canadezen uit Toronto.  Feestelijkheden deze nacht waarschijnlijk verzekerd. Nu  de stad, een goei pint pakken en nog eens lekker tafelen. 

Man, man, man, wat heb ik lekker gegeten deze avond. Honderd meter buiten het toeristisch centrum heb ik een marginaal eethuisje gevonden, niet eens  de naam een veredeld frituur waardig, maar dat wijf kon koken man, 15 euro voor een driegangenmenu de fles rioja was tot mijn grote consternatie inbegrepen en zeggen dat ze om de hoek 15 euro betalen voor een minuscuul voorgerechtje. Je moet er alleen durven binnengaan.