dag 76 : ijkpunt bereikt





Mennekes en maskes, vandaag een heel korte blog, want ik ben vandaag volledig het bezit van ons Tessje. Niet dat er veel te beleven viel vandaag. Als eerste om half zeven vertrokken bij Marie, ongelooflijk wat een mooie gite die uitgebouwd heeft op 28-jarige leeftijd.Een paar nieuwe gezichten tegengekomen op de route en op 4 km van het grote ijkpunt op de camino, Saint-Jean-Pied-de-Port (fonetisch vertaald als sintjansverkenspoot en later vermeld als SJPDP vanwege het vele typwerk) afgesproken met Jo, Cleo en Tessje, op een terrasje. Na een korte tijd zaten we daar met nog meer volk omdat oude bekenden als Kevin, Fabienne en Eric de groep kwamen vergroten.  De kelen wat gespoeld en met de hoger vermelde Pelgrims, samen met Jo de laatste nootjes van de voie du Puy gekraakt. 
De drukte die er heerst van de











nieuwbakken aspirant Compostelagangers vraagt van uw verslaggever weer veel aanpassingsvermogen. Vanaf morgen enkele dagen langs de Pyreneen naar Irun, ik ga het proberen te fiksen in drie dagen, normaal zijn het er vier maar zal wel lukken. Nu nog een beetje van mijn kleindochter genieten. 
 

Reacties

  1. Anoniem21 juli 2022 om 21:32

    Blij dat je zo geniet van ons Tessje, Jo en Cleo... wou dat ik ook daar was. Wat jouw plannen zijn voor de volgende dagen baren me wel wat zorgen. Niet te veel hooi op je vork nemen liefje zodat je geenblessures loopt. Belangrijk is dat je aankomt en dat komt niet op een dag aan. Veel Liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Vera21 juli 2022 om 22:41

    Terug van een beetje weggeweest. Niettemin dat ik alle dagen uw tochten nog altijd volg. Daarom eerst respect Stan voor al die zwarte tochten die je al hebt gelopen. Maar dat is nu het leven van een pelgrim in hart en nieren. En nu je de kans krijgt om je kleindochter eens goed te knuffelen moet je die zeker ten volle benutten. Daar kan je gerust eens een dagje met stappen voor overslaan. En nu je zo kort bij de grote oversteek bent kan je stillaan beginnen aftellen in km. Geniet nog van die dagen met je kleinkind. En die stempel in St Jean Pied de Port geeft je het gevoel van een kleine overwinning die korter bij je doel komt. Eindelijk de voettocht in Spanje beginnen. Ga ervoor Stan En af en toe een goeie Rioga doet wonderen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Anoniem21 juli 2022 om 23:44

    Stanne,
    prachtige foto’s ! Fiere Opistan !!! Terecht, zo’n mooi meisje ! Geniet van Tessje en cie !
    🍀🍀 En … RUSTIG aan !!!!!!
    Groetjes !
    Mia

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Anoniem22 juli 2022 om 07:01

    Cuties! Volg verder Els helemaal Stan. Je hoeft je niet meer op te jagen. Op een dagje min of meer zal het niet aankomen. Je inspanningen van de voorbije weken en maanden zijn sowieso indrukwekkend. Niet teveel risico s nemen.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Anoniem22 juli 2022 om 07:41

    Schone familie! Zal u wel de nodige vitaminen geven👍

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Anoniem22 juli 2022 om 10:01

    Knappe foto s , je lijkt wel 30 jaar jonger Stanne, waar zijn die kilo s 😉 naar toe 👍.
    Alez, klaar voor extra hoogtemeters te maken....😊
    Doe zo maar voort....
    Grtjs, Philip

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Anoniem22 juli 2022 om 10:02

    Stanne wat een uitzonderlijke pelgrim ben jij! Zo ijzersterk! Vertederende foto’s van opistan !.
    GV

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Anoniem23 juli 2022 om 10:50

    SWA: Bravo Opistan; in mijn ogen is dit een onmogelijke opdracht maar jij doet het toch maar! driewerf bravo bravo bravo.
    Het ontmoetingspunt IRUN zal ik niet kunnen meemaken. Maar de kameraden zullen niet versagen. Het ga je goed makker. Tot ziens in Mojàcar. Swa

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Afbeelding
  mijn doel  Santiago de Compostella A l jaren ben ik er mee bezig : het eerste wat ik doe als ik mijn pensioen ben, dan vertrek ik, en niet zomaar vertrekken, ik wil te voet van bij mij thuis naar Compostella wandelen. Nu moet ik, ik kan niet meer terug, ik heb tegen Jan en alleman zitten uitbazuinen dat dit mijn magnum opus wordt.  Drie tot vijf maanden stappen, neen een tijd plak ik er niet op, weg van huis, ik heb alle tijd.  Ik ga ze missen, geweldig missen, mijn kinderen en kleinkinderen, mijn vriendin Els, maar de lokroep van het avontuur is te groot. Waarom, vraag je. Waarom niet! Oude mannen, zoals ik, hebben ook een uitdaging nodig, dat houdt hen levendig, dat doet hen dromen. Ik wil een periode in mijn leven afsluiten en met een propere, nieuwe lei, een ander hoofdstuk openen.  Tandarts af, de gelukkige gepensioneerde komt eraan.  Ik ken mezelf, als ik er op deze manier geen streep onder trek dan ben ik binnen vijf jaar nog gaatjes aan het vullen...
Meer lezen

dag 111 :🍻🥂🍷🥃🏁

Afbeelding
 Wir haben es geschaft. Mijn excuses voor de late aankomstblog, er zijn vele excuses voor, emoties, afscheid van vrienden, en vooral veel dorst. De laatste etappe, een twintig kilometer heb ik samen met Myriam afgelegd, het moet gevoeld hebben als het criterium op de Champs Elysees de laatste Tourdag, voor de show, de champagne staat al klaar. De aankomst, de traantjes, het viel allemaal nog al mee. Gewoon in de armen van uw lief. In de armen vallen van iedereen die je daar kent. Overgoten worden met water door Pauli, omdat ze geen champagne hadden konden  vinden. Aanschuiven in de rij, een half uur om je Compostela te ontvangen, nee je moet er nog voor betalen ook. Ik heb woord gehouden en heb hem geweigerd, openvallende mond aan de andere kant van de desk,zij nog eens mijn Credencial bekijken, ongelovig het hoofd schudden, neen mevrouw, ik hoef hem niet. Alleen de aankomststempel in mijn credencial aub. Ik heb deze tocht voor mezelf gemaakt, niet voor een stukje papier....
Meer lezen