dag 72 : pimbo - pomps
Neen ik lach er niet mee, de route van vandaag verliep echt van pimbo naar pomps, twee authentieke franse plaatsnamen in de Landes, franser kan haast niet. Tot gisteren dwaalden we nog rond in de Gers, de heimat vroeger van d'Artagnan. Vandaag is nog maar eens bewezen dat de highway naar de verlossing voor een er meer en meer belabberd uitziende pelgrim niet over een met rozenblaadjes opgesmukte loper gaat. Het begon al vroeg, ik was er ondanks mijn net niet overmatig drankgebruik van gisteren weer in geslaagd om rond 5.30 als eerste in de keuken te verschijnen, wat trouwens niet moeilijk was want het duitse koppel dat geen koppel is had besloten om in bed wat langer afscheid te nemen van elkaar, zij houdt het voor bekeken en vertrekt naar Portugal, de hele ijzerwinkel in haar neus, oren en wenkbrauwen incluis. Wat het ook zij en terug ter zake komende, de eerste die in de keuken is, zet de koffie. Is dat nu toch wel niet zo'n hypergesofisticeerd en modern apparaat zeker, wat voor de minder kapabele techneut die ik ben, amper in staat de aan en uit knop te vinden, net een brug te ver was. Sorry lieve duitse duifjes, de koffie zullen jullie zelf hebben moeten zetten, mijn baguette hebben jullie erbij gekregen, de porceleinen kronen in mijn mond hebben te veel gekost om ze op zoiets naar de bliksem te helpen. Dus zonder eten de baan op, een reetje vlak voor mijn neus wegrennend, de Pyreneeen, die ik in de verte zag opduiken, maakten het plaatje af. Met wat geluk heb ik in een bar tabac nog een koffiekoek kunnen versieren, anders zou dit het einde betekent hebben van deze blog, omdat uw dienaar nu als een van honger omgekomen pelgrim in de annalen van de camino vermeld zou staan. Om 13.30 was ik op mijn bestemming en tot mijn grote consternatie ging de gite communale pas om 16.00 open, me dan maar afgekapt onder een boom bij veertig graden buiten, en vooral hopende op een fatsoenlijk avondmaal, anders wordt dit echt nog het einde van de blog. RIP ? of misschien met heel veel geluk tot morgen.
Toch voldoende drinken eneten bij dit weer... boete doening van een pelgrim kent geen grens... hou je gezond.
BeantwoordenVerwijderenIk merk, trouwens een aantal dagen geen tijd gehad om te lezen, dat het jargon verandert, wat niet wil zeggen dat ik niet meer kan lezen.
BeantwoordenVerwijderenReet en anaal. Wat is dat toch met die Duitsers. Een Duitser die zijn reet kan laten weglopen om dan anaal te worden.
Hoe gaat het trouwens met u en uw temperatuur. De Pyreneeën (met trema) zijn niet alleen in uw zich maar ook in de Tour (de France) in zicht en zorgen zowel voor opwinding als verkoeling. Wat gaat het daar knallen (niet zelf verzonnen maar ergens gelezen :-) ).
Hoe dan ook Spanje komt in zicht, ook al. Wat nog meer ? Carlos in alle nummers en echte caminos en decadente paradors waar je ongegeneerd orgieën kan houden en tegelijkertijd de Spaanse staat steunt.
Wat een calvarietocht. De echte boetedoening voor een ... tandarts op rust. Zoveel patiënten proberen bang te maken. Doch echter dit niet...
En wij, puriteins, in het hoge noorden, overleven op brood, bruine kaas, frieten, sla, filet pur en amarone.
Tot morgen, als je dan nog kan schrijven, en wij lezen. Het leven van de echte geelse makker.
Pfff
Een koffiemachine die jij niet aan de praat krijgt? Dat moet al lelijk doen. Een siësta onder een Franse boom... Daar droom ik op drukke dagen ook wel van. Maar met een cafeineloze tocht van 30 km in de benen en bij 40° C zijn er allicht meer geschikte plekken om af te koelen en bij te komen. Hou je taai pelgrim.
BeantwoordenVerwijderen