dag 70 : 40 jaar jonger

 Na het geweldige avondmaal in le presbytere van Lanne-soubiron, een Belgische uitbaatster uit Virton, met schatten van vrouwen rond me, en een goede nachtrust, ondanks het gesnurk van Margaretha, de Salvadoriaanse, waar ik zelf niets van gehoord heb, maar volgens de Parijse meisjes was het een heel orkest, waren we weer heel vroeg de baan op. Weer wat nieuw volk tegengekomen op de route, een Iers koppel,Cyriel, de Franse fotograaf die ik iedere dag in omgekeerde richting tegenkom, en iedere keer een paar foto's neemt als ik hem tegenkom, ik moet portretrecht gaan vragen, een jonger koppel Duitsers waarvan de man een karretje voortrekt, vertrokken uit Geneve. Na een uurtje stappen heb ik de Parijse jeugd ingehaald die een beetje voor mij vertrokken waren, zij houden het voor vandaag. bekeken en hun wacht vannacht een lange busreis terug naar de lichtstad. Nog voor elf uur zat de tocht erop, terrasje, ricard, een slaatje eten met mijn stapmaatjes van de dag, zie me zitten, ik tussen een stel bakvisjes, veertig jaar jonger.Neen Lut ik heb me niet op dieet gezet, maar het was gewoon te warm voor een hamburger-friet. Nu lig ik met mijn pikkelen omhoog in de gite des pelerins met een ventilator op me gericht te wachten op het avondmaal dat om 19.00 geserveerd wordt. We zouden met 15 zijn waarvan iemand uit Isle de Reunion in de Indische oceaan, die in Reims begonnen is en ongeveer hetzelfde traject gelopen heeft als ik, dus ook het wondermooie voie de Rocamadour gedaan heeft, een paar oude tantes, een familie met enkele pubers en Solenne met haar ma, uit Parijs, die ik nog van gisteren ken. Als er nog iets spectaculairs uit de bus komt, dan hoor je het later wel. Hasta manana.