dag 58 : met 3

 's Morgens om zes aan de ontbijttafel want er wachtte ons niet alleen een lange etappe, we moesten ook nog tot in Rocamadour gebracht worden door ons Els, toch meer dan een uurtje rijden.  Met zijn drieen, Rene, Filip en ikzelf, vertrokken we we vanaf L'Hospitalet, deden de afdaling naar Rocamadour zelf en vervolgden onze weg tussen de rotsen. Vandaag weer geen mensen tegengekomen, op een forellenkweker en een wandelend koppel uit de Savoie na, waar Rene weer zijn deskundige uitleg gegeven heeft over Macron, Merckx en zovelen meer. Ik denk zelfs dat we de eerste 25 km maar 1 huis tegengekomen zijn, voor de rest bos, bos, bos

De eerste gelegenheid die zich voordeed, in Le Vigan,  hebben we dan ook aangegrepen om het inwendige te voorzien van eten en drank. Er restten ons nog acht kilometers te doen tot Gourdon, waar ons Els en Veronique ons stonden op te wachten. Het office de tourisme dicht, de mairie dicht, het was zondag, dan maar mijn tampon (stempel) gehaald in het enige cafe dat wel open was, goed te weten dat je die daar ook kunt krijgen, belooft nog gezellig te worden met mijn credencial in Santiago vol met stempelwerk uit de lokale horeca. 













Weer een gezellige avond doorgebracht bij Veronique en morgen weer alleen de camino op, Rene gaat zijn benen rust geven om zijn volgende rit met de TWV niet te compromiteren, en Filip gaat een balletje slaan op de golf. 





Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Afbeelding
  mijn doel  Santiago de Compostella A l jaren ben ik er mee bezig : het eerste wat ik doe als ik mijn pensioen ben, dan vertrek ik, en niet zomaar vertrekken, ik wil te voet van bij mij thuis naar Compostella wandelen. Nu moet ik, ik kan niet meer terug, ik heb tegen Jan en alleman zitten uitbazuinen dat dit mijn magnum opus wordt.  Drie tot vijf maanden stappen, neen een tijd plak ik er niet op, weg van huis, ik heb alle tijd.  Ik ga ze missen, geweldig missen, mijn kinderen en kleinkinderen, mijn vriendin Els, maar de lokroep van het avontuur is te groot. Waarom, vraag je. Waarom niet! Oude mannen, zoals ik, hebben ook een uitdaging nodig, dat houdt hen levendig, dat doet hen dromen. Ik wil een periode in mijn leven afsluiten en met een propere, nieuwe lei, een ander hoofdstuk openen.  Tandarts af, de gelukkige gepensioneerde komt eraan.  Ik ken mezelf, als ik er op deze manier geen streep onder trek dan ben ik binnen vijf jaar nog gaatjes aan het vullen...
Meer lezen

dag 111 :🍻🥂🍷🥃🏁

Afbeelding
 Wir haben es geschaft. Mijn excuses voor de late aankomstblog, er zijn vele excuses voor, emoties, afscheid van vrienden, en vooral veel dorst. De laatste etappe, een twintig kilometer heb ik samen met Myriam afgelegd, het moet gevoeld hebben als het criterium op de Champs Elysees de laatste Tourdag, voor de show, de champagne staat al klaar. De aankomst, de traantjes, het viel allemaal nog al mee. Gewoon in de armen van uw lief. In de armen vallen van iedereen die je daar kent. Overgoten worden met water door Pauli, omdat ze geen champagne hadden konden  vinden. Aanschuiven in de rij, een half uur om je Compostela te ontvangen, nee je moet er nog voor betalen ook. Ik heb woord gehouden en heb hem geweigerd, openvallende mond aan de andere kant van de desk,zij nog eens mijn Credencial bekijken, ongelovig het hoofd schudden, neen mevrouw, ik hoef hem niet. Alleen de aankomststempel in mijn credencial aub. Ik heb deze tocht voor mezelf gemaakt, niet voor een stukje papier....
Meer lezen