dag 57 : halfweg

 We zijn aangekomen, Rocamdour, het tweede objectief van mijn boetetocht, het heiligdom van de zwarte madonna, ongeveer halfweg mijn camino. Deze morgen, samen met Rene, vanuit onze pleisterplaats in Saint-Pompont naar Martel gereden, onze prachtige middeleeuwse aankomstplaats van gisteren, wat hebben ze hier toch schitterende getuigenissen uit het verleden bewaard. Via een schilderachtige afdaling, zij het dan ook over een slingerend asfaltbaantje tegen de loodrechte kliffen aangeplakt, kwamen we in de Dordognevallei, en na een pittig klimmetje waarbij we door de eerste zonnebloemenvelden, waarvan de bloemen openstonden, bereikten we het eveneens pittoreske plaatsje Montvalent, waar we de plaatselijke keuken uitgeprobeerd hebben, tot ons beider voldoening. En wie zagen we daar voorbijkomen, Alex en Sandrine, waar we als afscheid aan hen, want ze houden er mee op in Rocamadour, nog een pintje mee gedronken hebben. Het waren fijne mensen waar ik tijdens mijn tocht op dit stuk camino. enkele nachten de gites heb gedeeld. Daarna nog de laatste hellingen om aan te komen in Hospitalet, bovenaan de canyon van Rocamdour gelegen. Aldaling naar deze nogal toeristisch uitgebuite plaats, met bezoek aan het heiligdom, een dik uur wachten op een taxi, weliswaar met de noodzakelijke pint voor onze neus, die ons terug naar Martel gebracht heeft, waar Veronique en Filip, en natuurlijk ook mijn Elsje, ons verrast hebben met moules frites a volonte. Na de avondlijke babbel met wijn en ricard gezegend, zijn we onder de lakens verdwenen, en morgen is mijn eerste rustdag ingepland sinds Troyes, ik voel dat mijn spiertjes hiervan gaan genieten, eens lekker de jacuzi en het zwembad induiken bij onze gastheren en vooral een rustig dagje doorbrengen met Els, dat heb ik haar moeten beloven, slaapwel.