dag 55 : te laat

Sorry voor deze te late post, mijn excuses zijn legio. Ten eerste was mijn start vandaag aan de late kant. Ik heb deze nacht samen met Els in Brive-la-Gaillarde geslapen, een tiental kilometer van mijn startplaats te Aubazine. We hebben er eerst nog de abdijkerk bezocht, alvorens samen met Rene de vrij zware dagtocht naar Collonge-la-Rouge aan te vatten.  Ten tweede was onze tussenstop bij de lunch in Lanteuil ook langer dan normaal en ten derde waren Rene en ik aan de eindmeet in het toeristische rode dorp zo dorstig dat een halve liter blond gerstennat niet volstond. Ten vierde moest er dan nog tachtig kilometer gereden worden tot mijn slaapplaats van de volgende dagen, bij Filip, collega en studiemakker te Leuven indertijd, en zijn vrouw Veronique, waar ons een schitterende bbq wachtte. Les excuses sont faites pour s'en servir.











 

Zo nog twee dagmarsen tot Rocamadour, morgen Collonges tot Martel, waarbij ik het gezelschap krijg van Filip en Rene en tenslotte de dag erna tot Rocamadour, het voor mij tweede, na Vezelay, belangrijke tussenpunt op mijn Route. 

Reacties

  1. Anoniem30 juni 2022 om 06:11

    Stanne, les excuses…
    ik kan h me
    voorstellen …
    🍀🍀🍀
    Groetjes !
    Mia

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Anoniem30 juni 2022 om 06:42

    Tussen het zware stappen door genoeg tijd maken voor lief en vrienden bij lekker eten en drinken. Daar zijn geen excuses voor nodig eh... Genieten mag! Hoe is het weer bij jullie? Bij ons in Biarritz vanmorgen zwaar bewolkt met regen.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

dag 111 :🍻🥂🍷🥃🏁

Afbeelding
 Wir haben es geschaft. Mijn excuses voor de late aankomstblog, er zijn vele excuses voor, emoties, afscheid van vrienden, en vooral veel dorst. De laatste etappe, een twintig kilometer heb ik samen met Myriam afgelegd, het moet gevoeld hebben als het criterium op de Champs Elysees de laatste Tourdag, voor de show, de champagne staat al klaar. De aankomst, de traantjes, het viel allemaal nog al mee. Gewoon in de armen van uw lief. In de armen vallen van iedereen die je daar kent. Overgoten worden met water door Pauli, omdat ze geen champagne hadden konden  vinden. Aanschuiven in de rij, een half uur om je Compostela te ontvangen, nee je moet er nog voor betalen ook. Ik heb woord gehouden en heb hem geweigerd, openvallende mond aan de andere kant van de desk,zij nog eens mijn Credencial bekijken, ongelovig het hoofd schudden, neen mevrouw, ik hoef hem niet. Alleen de aankomststempel in mijn credencial aub. Ik heb deze tocht voor mezelf gemaakt, niet voor een stukje papier.  Daarna pinte
Meer lezen
Afbeelding
  mijn doel  Santiago de Compostella A l jaren ben ik er mee bezig : het eerste wat ik doe als ik mijn pensioen ben, dan vertrek ik, en niet zomaar vertrekken, ik wil te voet van bij mij thuis naar Compostella wandelen. Nu moet ik, ik kan niet meer terug, ik heb tegen Jan en alleman zitten uitbazuinen dat dit mijn magnum opus wordt.  Drie tot vijf maanden stappen, neen een tijd plak ik er niet op, weg van huis, ik heb alle tijd.  Ik ga ze missen, geweldig missen, mijn kinderen en kleinkinderen, mijn vriendin Els, maar de lokroep van het avontuur is te groot. Waarom, vraag je. Waarom niet! Oude mannen, zoals ik, hebben ook een uitdaging nodig, dat houdt hen levendig, dat doet hen dromen. Ik wil een periode in mijn leven afsluiten en met een propere, nieuwe lei, een ander hoofdstuk openen.  Tandarts af, de gelukkige gepensioneerde komt eraan.  Ik ken mezelf, als ik er op deze manier geen streep onder trek dan ben ik binnen vijf jaar nog gaatjes aan het vullen, tanden aan het trekken, pro
Meer lezen