dag 45 : a la plage.

 ziezo, al 45 dagen de camino op, vlug uitgerekend nog een zestigtal te doen. Vanmorgen waren we weer vlug de baan op, weg uit Benevent-l'abbaye, het was vandaag weer pakkend heet, wel enkele graadjes minder dan de 40 van gisteren, met onweer op komst. Als alles volgens plan verloopt zou ik binnen 12 dagen in Rocamadour, na Vezelay mijn tweede grote objectief, moeten aankomen, dit uitgerekend aan 20 km per dag, meer zit er voorlopig niet in of er zou veel moeten veranderen, zoals primo mijn voet, al van voor Chablis voel ik iedere stap die ik zet, de ene al wat meer dan de andere tot soms echte pijnscheuten erin, het gevolg daarvan is dat je ook je houding wat aanpast met een overbelasting in mijn rechterheup tot gevolg, maar we rekenen erop dat dit op termijn vanzelf weggaat, anders moet ik tijdens de dag pauze die ik in Sarlat, naast het kopen van schoenen , ook eens bij de pedicuur langs. Ad secundam, het parcours hier leent zich er ook niet toe om dertigers te doen, het is hier een stuk heuvelachtiger dan in de Ardennen, vandaag was er een klim van een driehonderd hoogtemeters, dat is zowat 8 keer de Blereberg over rotspaden aan 20%.  Maar daar heb ik zelf voor gekozen, ik had ook de vlakkere route over Perigueux kunnen nemen. Het voordeel van dit traject is dat bijna alles over bos en veldwegels loopt in tegenstelling tot de camino, waar zeker meer dan de helft over, zij het heel rustige en smalle asfaltbaantjes kwakkelt. Ad tertiam, het weer moet afkoelen, nu is het gewoon ongezond na de middag nog inspanningen te doen, maar we gaan niet te hard achter regen roepen, ik verdraag wel wat hitte,  en drank.

Kijk eens aan, hier in Chatelus hebben ze een strand langs het stuwmeer, maar denk je dat ze een strandbar hebben, zover hebben ze nog niet nagedacht. Maar goed de vader van de uitbaatster van de gite, een mens van 88, de vader natuurlijk,die blijkbaar weet welk vlees hij in huis gehaald heeft, is de frigo vol met grimbergen komen stoppen met de opmerking, die hij even terzijde maakte, dat het koppel Duitsers dat hier gisteren zat, er liefst zes door hun keelgat gezwolgen hebben. Nu weet ik nog altijd niet wat hij bedoelt, is het aanmoediging voor mij om beter te doen, of was het gewoon schandelijk gedrag van onze oosterburen? Ik zal het je morgen weten te vertellen als de grimbergen mijn geheugen niet mee weggespoeld heeft. Seffens mag ik bij deze strakke jongeling gaan eten, hij heeft pas pataten en groenten uit zijn tuin gaan halen, dus verser kan het niet. Voor de rest gaat alles hier zijn gewone gangetje, aankomen, de thaise masseuses die je rugje komen wassen, een massageke, de hootersgirls die je een pintje komen geven, de kinesist die nog eens langskomt en straks nog de rijstpap met gouden lepeltjes, droom lekker verder compostelaganger.