dag 42 : naar het zuiden

 Deze morgen was er geen houden aan. Ben om 5.15 opgestaan maar ons Sophie was al weg. In Gargiles komen de twee grote wegen die in Vezelay vertrekken, de voie de Bourges, en de voie de Nevers, na 300km weer bij elkaar. Gisteren heeft ook Didier uit Dijon, die via Bourges kwam, de groep komen vergroten, hij is vertrokken uit Vezelay en gaat tot Perigeux en heeft al wat ervaring op de camino, deed ooit de camino frances op 14 dagen, voor een normaal mens als ik, alhoewel er zijn die dit laatste in twijfel trekken en geef ze eens ongelijk, is dit te doen in 40 dagen. Verleden jaar deed hij de via podensis, maar heeft hij moeten opgeven na een val in een afgrond met 3 gebroken ribben als resultaat. Mijn Frans is er met dit gezelfschap op vooruit aan het gaan, zeker Sophie dompelt me onder in een zuiders taalbad. 

Onderweg heeft eerst Didier mij ingehaald, nadat ik weer eens van het juiste pad afgeraakt was, en samen hebben we Sophie bij de lurven  gepakt een beetje verder, bij mijn eerste orientatiepunt waar ze leffe verkochten. Onderweg nog pootje baden in een zijriviertje van de Creuse, ik moet het toegeven, de natuur en de dorpjes worden feeerieker. Crozant, nochtans prachtig gelegen, inclusief ruines en veel te dure epicerie, vonden mijn kompanen maar niks en ze zijn mij gevolgd naar mijn overnachtingsplaats in La Chapelle Baloue, Sophie content want hier is weer een twaalfde-eeuwse kerk. Als het maar oude rommel is voor die Francaises, en daar weiger ik me tot nu toe bij te rekenen. Voor de rest gaat ze haar ook in de gite op haar gemak voelen, ook aftandse rommel en pure nostalgie naar het mooie verleden van dit plaatsje, het wc seche, zoals ze hier noemen, inbegrepen. Zo'n toilet is de geavanceerde opvolger van het gat in de grond.We gaan er van genieten hier gezeten onder een notenboom, met de nodige wijn binnen handbereik. La douce France, du pain, du vin et du ..... vooral veel dorst, die wijn moet eraan.