dag 37 : rustig aan hoop ik

 Het was gisteren stappen geblazen en mijn beentjes hebben het geweten. De via booking. com vastgelegde gite bleek vol te zitten, ze hadden een extra lading Israelische vrouwen binnen gekregen en wisten niet wat ze me een haveloos en afgepeigerd uitziende pelgrim aan moesten. Hem dan maar onderdak geven bij een oud mens in de buurt, weg zwembad, ik heb trouwens toch geen zwembroek bij, niet dat dat me iets zou uitmaken, weg wifi, weg ook de kat van de oude vrouw omdat ik het raam had laten openstaan. Paniek van hier tot in Brussel en dat ligt hier niet bij de deur. De kamer is meer dan in orde, alles smetteloos wit, de rest van het huis is chaos, rommel, zij noemt het verbouwingen, als het ding maar een naam heeft, maar waar ik ze van verdenk en waar ik me helemaal niet zo lekker bij voel, is dat zij haar kamer aan mij gegeven heeft terwijl ze zelf op de sofa beneden slaapt. 

48 jaar geleden zaten we op dezelfde schoolbanken in het Montfortcollege in Rotselaar, Jan en ik. Daarna een bijna eeuwigdurende radiostilte, tot er een aantal jaren geleden geprobeerd is de groep van toen terug eens bij elkaar te krijgen, niet veel reactie maar Jan en ik waren er wel. Op uitnodiging van Mark Vanheuckelen, ook uit onze klas en toenmalig ambassadeur voor Europese gemeenschap bij de WHO, de wereldhandelsorganistie, hebben we ooit enkele dagen in Geneve verbleven. Ook Mark Fierens, nu abt in Averbode heeft samen met ons zijn broek versleten in Rotselaar. Dit alles om tot de slotsom te komen dat Jan, die op vakantie was hier in de buurt, mij gisteravond is komen oppikken in mijn kluis hier in Saint Amand Montrond, in tegenstelling met wat we hier meestal tegenkomen een vrij hip stadje, voor een  bbq in zijn vakantie verblijf. Er viel heel wat bij te kletsen, nieuwe afspraken werden gemaakt en we zullen elkaar zeker nog meer tegenkomen. 

Moet ik nu echt opstaan???? Lig hier goed maar zo ga ik zeker niet in Compostela geraken. En er wachten nog een 1700 stapkilometers. Vanuit mijn prehistorische wifiloze site is het voorlopig volstrekt onmogelijk fotos te uploaden, ge zult moeten wachten. 

DE KAT IS TERUG, het leven wordt weer een stukje mooier. 

Ok ik heb het vandaag beetje verkeerd ingeschat, 18 kms op het programma, eerst wat inkopen doen voor deze avond, ik ga het moeten stellen tot morgen middag met 1 brood, wat kaas en een notensaucisse, moet lukken, maar het was de loden hitte, een dikke dertig graden, volle zon recht van boven, asfalt dat je kon ruiken, geen huizen onderweg om water te bedelen, voeten die beginnen te zwellen, de grijze massa boven uw schedelbasis die gestoofd geraakt, niet dat ik die zoveel gebruik en het procreatief centrum zowat halverwege dat ook naar het kookpunt neigt en deze keer niet van de goesting, er dient ook hierbij vermeld dat ik niet de intentie heb dit sacraal onderdeel met die bedoeling nog veel te gaan gebruiken. Maar we moeten het wel nog in ere houden, er zijn al genoeg centra in Belgie die disfunctioneel zijn. 

Verder merk ik ook dat mijn strategische reserve aan buikvet drastisch begint te minderen en dat heeft geld gekost. Ik moet het dringend en veel bewuster gaan aanvullen, van primordiaal belang is dat, dus ga ik terug wat meer biertjes moeten in mijn lichaam opnemen. Van biertjes gesproken, ik ben de gemeente Orval gepasseerd, en waande mij al direkt in het Walhalla, gezeten aan de rechterhand van Wodan, slurpend uit een hoorn des overvloeds van dit zalige vocht. Hiermee wil ik toekomstige pelgrims waarschuwen dat ik verkeerd was, maak dezelfde fout niet. keer u om en loop 700 km terug in noordelijke richting, misschien vindt u dan wel dit trappistelijk gerstennat. 

ook dit is pelgrimeren, mijn weelderig verblijf vandaag, de spinnenkoppen krijg je er gratis bij.

ps : ik ga toch nog proberen van die boer hier een fles wijn af te luizen😉