dag 36 : wordt een lange dag

 Heb wat onrustig geslapen deze nacht, de kilometers die vandaag moeten overbrugd worden spookten door mijn hoofd. Ik kan ze aan maar na enkele rustiger dagen weet je dat je weer vol aan de bak moet. Gisteravond hebben we oordopjes van onze host gehad tegen de ochtendlijke plattelandssymfonien van koeien en hanen, ik denk dat ik ze stiekem ga gebruiken als Calo zijn niet ophoudende allesoverdonderende stortvloed aan informatie hoe een piston van een sportwagen gemonteerd moet worden, over ons aan de ontbijttafel laat neerdwalen.  Die twee, Calo en Didier zijn gisteren trouwens, het wordt een gewoonte, weer met een auto toegekomen, nadat ze het weer klaargespeeld hadden verloren te lopen. Ik heb ze toen, zes kilometer voor de refuge achtergelaten, onder andere omdat ik me niet geroepen voel het werken van cilinders en krukkenassen tot in de puntjes te beheersen, op een nota bene rechte weg op het einddoel af. Hoe spelen ze het in godsnaam klaar? 

De table d'hote gisteren was stevig, een zelfgemaakte terrine van everzwijn met een paarse groentemousse, vraag met niet van wat, een varkensgebraad met mosterdsaus en een pistacheijsje. Dieu soit beni, ze hebben hun best gedaan. Zijn dienaar is weer op krachten. 

Deze morgen afscheid genomen van Calo en Didier, ga ze waarschijnlijk niet meer tegenkomen deze geweldige gasten, Calo die gelukkig is als hij kan blijven kakelen tot zijn ei gelegd is, wat er toch nooit van komt en Didier die altijd tevreden is, ook als hij het niet is, een van de zachtste mensen die ik ken. 

Ik dacht hier nog wat aan toe te voegen maar ik ben deze avond uitgenodigd op een bbq bij Jan. 

Smakelijk allemaal.