dag 30 :eindelijk

 Ook nu weer een goede morgen gewenst, veel liefde, plezier en vreugde en dit aan de vooravond van het verlengde pinksterweekend en moge de verlichting van jullie geesten , gesymboliseerd door de heilige vlammen boven de hoofden de apostelen, eindelijk ook bij jullie resultaat beginnen te geven, is dit geen vrome wens? 

Deze morgen, na een onweer en een regenrijke nacht, het gekletter op het dak, heeft ons wakker gehouden, bedenk ik me dat ik nog de ode aan mijn fantastische vriend en geweldige collega, Luc Tourne, (alias de Toerre) moet schrijven. Eindelijk. Waarom? Wel omdat Luc nog straffer wil doen als ik. Hij heeft zich een landrover defender aangeschaft, volledig omgebouwd met keuken en slaaptent, en wil ermee door Siberie gaan trekken, alleen. Volgens zijn lieve vrouw Lieve, zou hij nu op weg moeten zijn naar Sint-Petersburg, nog niet direkt om de toendra in te trekken maar om zijn Russisch bij te schaven. En hopelijk niet om Poetin in de rug aan te vallen. Ik wens je alle succes toe Luc, een man moet zijn dromen nastreven, en door op onze luie krent te blijven zitten kunnen we later niet zeggen dat we echt geleefd hebben. We moeten er voor gaan. Wees voorzichtig zodat we je later niet moeten komen bevrijden uit een of ander duister gat in de goelag. Respect man.  

 Vandaag was de dag gewoon leuk, heel leuk. Heb het eerste stuk, gewandeld met Marieke uit Arnhem, een heel fijne vrouw, op de camino vind je trouwens geen andere mensen, en zelfs na een halve dag stappen weet je meer van elkaar dan in het gewone leven na een een half decenium, dank je marieke, het was kort maar intens en fijn en ik wens je het allerbeste toe voor de toekomst. 

's Middags hebben Jos en Liliane, ja die weten me altijd te vinden de laatste 14 km naar Guipy samen met mij afgelegd, morgen is het gedaan en ga ik heel mijn entourage moeten vernieuwen, Marieke moet naar huis, Detlef wandelt tot 50 kms per dag, met kapotte schoenen, Paul is verder op de fiets, Rene ligt enkele dagen achter, Stefan en Sas zijn op weg naar LePuy, tijd om nieuwe horizonten te exploreren. Maar het is altijd erg om van zulke toffe mensen afscheid te moeten nemen De telefoonnummers blijven met stip genoteerd in mijn adresboekje. 

Deze avond nog bezoek gehad, van Koen, de impulsiefste van al mijn vrienden, en de plaatselijke horeca heeft het geweten. We hebben samen met de uitbaters van de airB&B waar ik nu verblijf nog enkele uren op het gazon liggen keuvelen, zij een geweldig knappe Oezbeekse, hij een 2.03 m grote fanatieke hondenliefhebber. Prachtige avond terwijl het onweer knetterde op de achtergrond. Goede nacht.