dag 29 : mijn vijfde week start

 Sorry mannekes, gisteravond is het er niet meer van gekomen nog iets bij te pennen, Een pelgrim kan het druk hebben.  Wij zijn, want ondertussen heb ik me tijdelijk aangesloten bij Stefan en Sas, met open armen ontvangen bij het onthaal voor pelgrims in Vezelay, waar we onze intrek genomen hebben in de slaapzaal, vlak bij en met zicht op de kathedraal. Uniek. Belofte maakt schuld, ik ben een kaarsje gaan branden voor mijn dikke vriend de Staey, die pas een operatie aan de knie heeft moeten ondergaan en dit op de meest prominente plek, hetMariabeeld in het koor van de kerk. Stefan belde me ondertussen op dat hij een pizzeria gevonden had, en dus samen met Sas en Rene, die ondertussen ook terug opgedoken is, hebben we er een nog best gezellige avond van gemaakt. 

Seffens om 7 uur zijn de lauden in de kathedraal met aansluitend de zegening van de pelgrims, ik hoop alleen maar dat ik zo niet te heilig word, ben nog niet van plan mijn St-Jacobsschelp om te ruilen voor een aureooltje, om dan volgens Stefan te moeten eindigen als heiligenbeeld in een of andere nis in deze gebedstempel. Ik ga jullie direkt gerust stellen, met mijn liederrijk verleden en mijn expleciete voorkeur voor vrouwelijk schoon maak ik geen enkele kans. Het gaat bij een zegening blijven en geen heliligverklaring. 

Daarna is het ontbijt met de andere pelgrims, voor de een stopt het hier, een ander vertrekt naar Assisi, de Rene blijf hier nog twee dagen rondzwalpen omdat ze onweer voorspellen, Sas en Stefan steken door naar Le Puy en de Stan zet zijn weg voort via de via Lemovicensis, 900 km naar Saint-Jean-Pied-de-Port aan de voet van de Pyreneen, waarschijnlijk met Detlef, een Duitser die dezelfde kant uitgaat. Voor fotos is het wachten want de wifi is hier naar de vaantjes. Eindplaats vandaag, Le Chemin, morgen Guipy. 

Gelovig of niet, de lauden met pelgrimzegening hakken erop in. Ik heb hier menig pelgrim heel stil zien van worden. De samenzang van zeven nonnen en drie priesters was fenomenaal. Na twintig jaar heb ik nog eens een kruisteken gemaakt. Daarna mijn pelgrims medaille gekregen. Onvergetelijk. 

Ondertussen ben ik 6 uur stappen en 3 karlsquell 7,8%forte verder en zit aan tafel buiten in het zonneke, in een geweldige pelgrimsrefuge wederom uitgebaat door Nederlanders, daarom doet het wel een beetje pijn te moeten toegeven dat het een geweldige refuge is, met wederom, mijn woordenschat wordt met de minuut beperkter, waarvoor mijn excuses en ik hoop dat u ze bij deze aangezien mijn toestand aanvaard,  twee Nederlanders, Paul, met de fiets op weg naar Compostela, Marieke die er binnenkort de brui aan geeft en de Detlef, de Duitser uit Monchenhladbach die ik er lang van verdacht geen bier te drinken maar die het toch aangedurfd heeft een pilsje te consumeren, maar de rest van de onzin die er vandaag nog kan gebeuren ga ik aan u, voor uw eigen welzijn besparen en hiermee wens ik jullie nog een goede nacht aansluitend ook een goede nachtrust, waar verdomme vind ik een punt op het toetsenbord.