dag 26, op naar chablis

 Dat ze deze avond de wijn al maar koud zetten in Chablis. Ik kom eraan. Na het nachtje slapen, zus en zo,een oog dicht het andere open, in het berghok van de gemeente Flogny, voelen mijn ouwe knoken toch iets beter aan dan gisteren. Stefan en Sas zijn zich klaar aan het maken om te vertrekken, het is tenslotte al 6 uur. Hij sukkelt met wat blaren alhoewel hij wel een sterke beer lijkt, met een rugzak van 17 kg, 2 zwaarder dan de mijne, sleurt hij een volledige campingset mee, gasbrander incluis. Ik zie hen wel ergens terug op de tocht. Wij pelgrims houden elkaar op de hoogte, die zit ginder, die zijn we daar tegengekomen, je begint ze te kennen degenen die in hetzelfde ritme zitten. Van de Claus niks meer gehoord,  waarschijnlijk nog in cafe la commerce in Troyes. Nog mijn ontbijtje, zelf voor moeten zorgen, wat Griekse yoghurt, banaan en appelsientje, wat nootjes, wafeltje, maar eerst moet ik nog probreren recht te komen van mijn exped matrasje. hasta luego. 

De ene dag is de andere niet, zeggen ze, wel vandaag was het die ene. Vechten tegen het eksteroog in mijn kleine teen, dat je doet jodelen van jolijt als je verkeerd op een steentje trapt en die waren er veel vandaag, vechten tegen die verdomde rugzak, vechten tegen de monotomie van het alleen trekken, niemand te zien op de camino , behalve die geprezen vrouw die me een appel aanbood niet wetende dat ik alles eet behalve ingewanden en appels, maar dit alles waarschijnlijk het gevolg van mijn buitensporige afstand gisteren, op naar morgen en beter. 

We zijn nu in een der grootsteden van de franse wijn, Chablis. Wedden wie we hier straks terug tegen het lijf lopen.  Ik drink hem onder tafel als het moet, want ik heb in de tijd mijn opleiding gekregen bij moeder Geelse en is het niet dat Johan Anthierens zaliger ooit gezegd heeft : er zijn maar drie erge dingen in het leven : sadisme, masochisme (waar ik mezelf begin van te verdenken) en moeder Geelse, wel ik was lid.