dag 25 : weg uit Sommeval

 Zes uur 's ochtends, het water voor mijn oploskoffie begint al te koken en ik heb buiten verwachting zalig geslapen hier in mijn pelgrimskluis op mijn Exped luchtmatrasje, model dat met een zak opgeblazen wordt, professioneel materiaal maar iedere euro waard. Ben nog vergeten te zeggen dat Mark en Lut me hier gisteren avond nog zijn komen verwennen met een afhaalthaimaaltijd met bier erbij waarschijnlijk om de ontwenningsverschijnselen met bijbehorend geraaskal, vuurspuwerij en agressief autodestructief gedrag tot een mimimum te beperken. Een van de biertjes was een Amsterdammer 50 cl, achteraf bekeken 11,50%, ik ben er nog niet uit maar ik denk dat dat het waterpercentage is dat in deze drank nog aanwezig was, heeft me deze nacht me weer laten kennismaken met een oud kwaaltje, reflux. Heeft de goede man hierboven zijn ontsporende dienaar een lesje willen geven in matigheid?  Ik hoop van niet en ik heb trouwens nog heel warme en leuke herinneringen aan iets anders dat ook uit Amsterdam kwam. Rara. 

Vooruit de baan op voor de weemoedigheid weer toeslaat. 

De enige twee contacten vandaag, want er loopt hier minder volk rond dan op mars, waren een 88 jarige man, die me bij hem thuis een biertje aanbood en een vijftigjarige vrouw die in de wat ik veronderstelde verkeerde richting liep. Neen dus, de dame in kwestie was gewoon te voet op weg naar Rovaniemi, Lapland, Finland. We komen hier inderdaad soms rare snuiters tegen. Respect, je moet het maar doen, haar aankomst is gepland eind oktober, als de arctische winter begint. 

De landschappen beginnen hier ook te veranderen van eindeloze graan-en koolzaadvelden naar meer weides met koeien , bossen en ook wat heuvelachtiger. De tocht van vandaag was gepland 20km te zijn, maar ik was 'smiddags al op mijn bestemming zodat ik er nog 15 bijgelapt heb. Totaal op kreeg ik op het gemeentehuis te horen dat de 2 enige bedden die ze ter beschikking hebben voor pelgrims, reeds bezet waren. Verder gaan was voor mij geen optie en na raadpleging bij de burgemeester kreeg ik een plekje toegewezen waar ik mijn tent kon opzetten. Wetende dat de solidariteit tussen Compostelagangers immens groot is, ben ik die twee pelgrims gaan opzoeken en die maakten er natuurlijk geen probleem rond dat ik mijn matje ergens in de bergruimte uitspreidde. Zodoende deel ik nu de ruimte met een jong en heel  sympathiek Amsterdams koppeltje, Stefan en Saskia, die ik eeuwige dankbaarheid verschuldigd ben, hier in Flogny. 

Net al gisteren geen wifi, zodoende moet je voor foto's nog even op je honger blijven zitten. 

Morgen naar Chanblis, als ik daar niets te drinken vind, gaat het echt aan mij liggen.