dag 17 : Reims-Dizy

  Ik ben nu 17 dagen onderweg en het wordt hoog tijd om enkele personen te bedanken en in de bloemetjes te. zetten :

Els, je bent het beste wat mij de laatste 13 jaar is overkomen, je bent mijn levenspartner, je brengt mij liefde, vreugde en geluk. Je staat er steeds wanneer ik je nodig heb. Je laat mij toe dat ik deze tocht kan maken.  Ik hou heel veel van je, maar dat weet je. 

Suzan, wat een verbondenheid hebben wij op 2 weken weten de bereiken. Je was mijn stapmaatje en mijn biechtvader. Je bent de enige die me de laatste decennia hebt zien huilen, niet van vreugde, pijn of geluk, maar gewoon omdat jij me begreep, dat jij wou luisteren. Jij kent mij echt Suzan. Jij bent een parel. Ik dank je daarvoor en ik hou  ook van jou. Je bent een prachtmens en ik beloof het je, we zien elkaar weer. 

Ook jou wil ik bedanken Juul. Jij hebt net als Els lijdzaam moeten verdragen dat Suzan en ik samen optrokken.  Toen we samen aan tafel zaten en filosofeerden over hoe we ons pensioen zinvol konden invullen en jij zei dat je dat nog niet wist, wel ik zeg het je : je hebt een juweel in je handen, zorg voor haar en maak haar blij.